του Σπύρου Κοντομάρη, μέλους του #block_tee
Το επάγγελμα του μηχανικού άλλαξε. Άλλαξε τόσο πολύ που δεν είναι πια επάγγελμα, αλλά αφηρημένη ιδιότητα. Ο διπλωματούχος μηχανικός, ο απόφοιτος πολυτεχνείου δεν διαφέρει ουσιαστικά σε τίποτα από τον απόφοιτο πολυτεχνικής σχολής, τον απόφοιτο πανεπιστημιακής σχολής με τεχνικά μαθήματα, τον απόφοιτο τει, κολλεγίων, 3τών μπάτσελορ του εξωτερικού.
Η ίδια η αγορά εργασίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό έχει επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στον τεχνικό και τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας. Όλοι τοποθετούνται παντού ανεξαρτήτως ακαδημαϊκής στάθμης και ανάλογα με τη προθυμία και την ικανότητα να υπηρετήσουν τη συγκεκριμένη θέση μέσα στην καπιταλιστική επιχείρηση.
Για τους ασκούντες το «ελεύθερο επάγγελμα», εδώ και πολλά χρόνια ούτως ή άλλως ισχύει ο νόμος του εργολάβου-κατασκευαστή και όχι του μηχανικού-μελετητή, σε ένα περιβάλλον αλλεπάλληλα επικαλυπτόμενων επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Με την κοσμογονία αυτή εναρμονίζεται αργά αλλά σταθερά και το ΤΕΕ, καθώς πλέον μέλη του εγγράφονται απόφοιτοι νέων ειδικοτήτων (Υλικά, ΣΕΜΦΕ κλπ) και σε θεσμικό επίπεδο, στις προσεχείς εκλογές συστήνονται τέσσερις νέες Επιστημονικές Επιτροπές δίπλα στις ήδη 9 υπάρχουσες. Κρίνοντας δε από τις θέσεις των πέντε παρατάξεων[1] που διαχρονικά συν-διοικούν σε ποικίλες αναλογίες το ΤΕΕ, η θεσμική εναρμόνιση του ΤΕΕ με την αγορά θα επεκταθεί το επόμενο διάστημα προς κάθε είδους μηχανικό, αυτό-αποκαλούμενο μηχανικό ή εμβαπτιζόμενο μηχανικό σύμφωνα με κάποιο νέο μηχανισμό ΤΕΕ-Κράτους (μητρώα προϋπηρεσίες, εμπειρία κλπ) και όχι σύμφωνα με την ακαδημαϊκή καταγωγή του αποφοίτου.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια μεγάλη νίκη του Κεφαλαίου στο στίβο της αγοράς εργασίας καθώς η πλήρης επαγγελματική απαξίωση των Διπλωμάτων των Πολυτεχνείων, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αναβάθμιση των υπολοίπων τεχνικών ειδικοτήτων. Η υποβάθμιση είναι συνολική καθώς άπαντες ξεκινούν από μηδενική επαγγελματική βάση.
Πρόκειται για νίκη του Κεφαλαίου διότι το άνοιγμα του επαγγέλματος δεν αντιστοιχεί σε αύξηση των παραγωγικών αναγκών της οικονομίας, αντίθετα συνέβη σε περίοδο συρρίκνωσης. Η αύξηση της υπερπροσφοράς εργασίας ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ελληνικού κεφαλαίου για συνολική μείωση του κόστους εργασίας, σαν αποτέλεσμα της στρατηγικής αδυναμίας του να εκτεθεί στο διεθνή ανταγωνισμό με διαρθρωτικούς όρους, δηλαδή μέσω της εξέλιξης των μέσων και της οργάνωσης της παραγωγής.
Αυτή η συμπίεση του επαγγέλματος με όρους τσακίσματος της εργατικής δύναμης είχε πολύ σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις για χιλιάδες μηχανικούς που βρέθηκαν ταυτόχρονα άνεργοι και φορτωμένοι με τεράστια ασφαλιστικά χρέη.
Στα τρία χρόνια που πέρασαν η επίθεση εντάθηκε, οι ασφαλιστικές εισφορές μετατράπηκαν σε μια δεύτερη φορολογία εισοδήματος, τα επαγγελματικά δικαιώματα κονιορτοποιήθηκαν, ρευστοποιήθηκαν και αποδιαρθρώθηκαν, η συντριπτική πλειοψηφία των μηχανικών συνέχισε να εργάζεται με εξαρτημένη σχέση εργασίας μεταμφιεσμένη με το μανδύα του συνεργάτη, του Δελτίου Π.Υ., του συμβασιούχου.
Κάθε εργαζόμενος με μηνιαίο καθαρό μισθό πάνω από 1.000 αντιμετωπίστηκε ως κοινωνικός και φορολογικός εχθρός που πρέπει να παταχθεί προς τα κάτω. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, μια πολιτική συμπίεσης τμημάτων της εργασίας προς τα κάτω, βαφτίστηκε ταξική πολιτική υπέρ τους.
Αντίθετα με μια παλαιότερα επικρατούσα άποψη, ο μηχανικός και γενικότερα ο τεχνικός της δεκαετίας του ’90 και πολύ περισσότερο των δεκαετίων του ’00 και του ’10, σπάνια έφτασε στα ανώτερα επίπεδα της καπιταλιστικής επιχείρησης. Η συντριπτική πλειοψηφία των μηχανικών εργαζόμαστε ως υφιστάμενοι με πολλά υπερκείμενα επίπεδα τεχνικής και διοικητικής ιεραρχίας, κλείσαμε τα βιβλία μας, φύγαμε στο εξωτερικό, διαγραφήκαμε από το τεε, αλλάξαμε τελείως επαγγελματική δραστηριότητα, εσωτερικεύσαμε την αδυναμία εύρεσης αξιοπρεπούς εργασίας, περιπλανηθήκαμε σε νέες σπουδές και εν τέλει βρεθήκαμε να «παρακαλάμε» να ξεπουληθεί και να καταστραφεί ο φυσικός και δημόσιος πλούτος της Ελλάδας για να βρούμε μια κακοπληρωμένη έστω δουλειά.
Σε αυτό το συνολικά διαφορετικό τοπίο η εργατική δύναμη του μηχανικού είναι συντετριμμένη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καθίσταται ακόμα δυσκολότερη η υπεράσπιση του κοινωνικού του ρόλου από την άποψη της υπεράσπισης των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η Ελλάδα ξεπουλήθηκε και υποθηκεύτηκε συνολικά, όχι μόνο η δημόσια περιουσία, αλλά και η προοπτική των επόμενων γενιών. Τα ανεκτίμητης αξίας ενεργειακά αποθέματα κόπηκαν σε οικόπεδα και ξεπουλήθηκαν, το ίδιο και τα δίκτυα Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, το ίδιο και τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, το ίδιο και οι παραλίες και τα νησιά, ακόμα και τα Μνημεία και οι Αρχαιολογικοί χώροι εντάχθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ και βγήκαν στο σφυρί.
Από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτά, και όχι από κάποια επάρατη Δεξιά.
Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα μπροστά σε μια διπλή πρόκληση, αφενός την οργάνωση όλων των μηχανικών-τεχνικών ανεξαρτήτως ακαδημαϊκής στάθμης αποφοίτησης σε μια νέα δομή ενιαίας διαπραγμάτευσης της εργατικής μας δύναμης, και αφετέρου την διατύπωση μιας συγκροτημένης κοινωνικής κινηματικής γραμμής απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της νέας «ανάπτυξης» της ΝΔ.
Είναι ανάγκη να ενισχύσουμε αυτή την κατεύθυνση της διπλής διεκδίκησης μεγαλύτερου μεριδίου για τους εργαζόμενους στον τεράστιο πλούτο που παράγεται, και ταυτόχρονα κατοχύρωσης της κυριότητας και της νομής της δημόσιας περιουσίας από την κοινωνική πλειοψηφία.
Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι κρίσιμο στις εκλογές αυτές να καταδικαστεί πολιτικά η υποκρισία και η διγλωσσία των καθεστωτικών-κυβερνητικών παρατάξεων, οι οποίες ανακαλύπτουν σε κάθε επιλογή του Κεφαλαίου εκδοχές και δυνατότητες ενός γενικά «προοδευτικού» τρόπου διαχείρισης.
Αναρωτιόμαστε εάν, σε προοδευτική κατεύθυνση θα απελευθερωθεί η δόμηση στον αιγιαλό, με προοδευτικό τρόπο θα τρυπήσουν οι Ενεργειακές Πολυεθνικές τον ελληνικό βυθό, με προοδευτικό τρόπο θα κανιβαλιστεί το Ελληνικό, με προοδευτικό τρόπο ξεπουλιέται κάθε χιλιοστό της Δημόσιας Περιουσίας, με προοδευτικό, πράσινο, αειφόρο και καινοτόμο[2].
Είναι επίσης αυτονόητο ότι τα συμφέροντα της βαριά χτυπημένης πλειοψηφίας των συναδέλφων δεν μπορούν να τα υπερασπιστούν οι συνεργοί της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής, παρατάξεις που την προηγούμενη δεκαετία αποτέλεσαν όχι απλά τεχνικό σύμβουλο, αλλά οργανικό τμήμα όλων των μνημονιακών Κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας δεκάδες υποψηφίους τους στο ΤΕΕ να διατελούν βουλευτές, υπουργοί, γ.γ. των μνημονιακών κυβερνήσεων, μέλη Δ.Σ., διοικητές, πρόεδροι, διευθυντές σε εταιρίες του πρώην δημοσίου – νυν ΤΑΙΠΕΔ.
Την Κυριακή 3 Νοέμβρη 2019 ρίχνουμε στην κάλπη τα ψηφοδέλτια του #block_tee και των αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων στις Επιστημονικές Επιτροπές,
για να μπλοκάρουμε τις αντικοινωνικές πολιτικές και τους εκφραστές τους,
για να ξεμπλοκάρουμε μια πιο δίκαιη και δημιουγική προοπτική για τις δυνάμεις της εργασίας και για την κοινωνική πλειοψηφία,
γιατί εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτο, ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας
γιατί δικαιούμαστε ένα καλύτερο μερίδιο στο αύριο
[1] ΔΚΜ (ΝΔ), ΔΗΣΥΜ (ΚΙΝΑΛ), ΔΗΠΑΜ (ΝΔ-ΚΙΝΑΛ), ΡΠΜ (ΣΥΡΙΖΑ), ΕΛΕΜ-ΠΣ (ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ)
«Το νέο ασφαλιστικό και φορολογικό σύστηµα είναι δηµευτικό και µη βιώσιµο. Οδηγεί εκτός επαγγέλματος χιλιάδες καταρτισµένους επιστήµονες. ∆εν µπορούµε να επιβιώσουμε. Η κυβέρνηση πρέπει ΤΩΡΑ να αλλάξει το θεσµικό πλαίσιο. Είµαστε επιστήμονες, έχουµε αξιοπρέπεια. ∆ε ζητάµε χάρη, ζητάµε σεβασµό στη δουλειά µας»
«∆ιοργάνωση από το ΤΕΕ σε συνεργασία µε το ΕΤΕΚ και την Ένωση Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών Ισραήλ (AEAGTSI-Association of Engineers, Architects and Graduates in Technological Sciences in Israel) Εκδήλωσης (Workshop) µε θέµα «Η στρατηγική της Ανεξάρτητης Ανάπτυξης µε Καινοτοµία και συνεργασία στο περιβάλλον, την ενέργεια, την κατασκευή, την πολιτιστική κληρονοµιά και τον τουρισµό»
«Επαναφορά και εφαρµογή της απόδοσης από το ΤΕΕ σε συνεργασία µε την ΕΜ∆Υ∆ΑΣ του πόρου 6/οοο για τους Μηχανικούς του ∆ηµόσιου Τοµέα»
«Όχι στην άνευ όρων και προϋποθέσεων αναβάθµιση σχολών 3-4ετούς φοίτησης σε 5ετούς»
«Όσον αφορά την έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων στόχος πρέπει να είναι η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον και στις επόμενες γενιές. Η δραστηριότητα αυτή γίνεται στην Ελλάδα από μεγάλες ‐κυρίως διεθνείς‐ εταιρείες, συνεπώς δεν απαιτεί τη χρήση πόρων από τον προϋπολογισμό ‐και δεν επηρεάζει την πορεία ενεργειακής μετάβασης της χώρας‐ ενώ και η εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων μπορεί να συμβάλει στη διαγενεακή στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος».
«Με την ανανεωτική μας πρόταση επιδιώκουμε την αναβίωση του ΤΕΕ ως πυλώνα στήριξης του τεχνικού κόσμου, του επιστημονικού δυναμικού και της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας. Δεσμευόμαστε να δώσουμε μάχη για την ανάδειξη του Επιμελητηρίου σε φορέα γνώσης, καινοτομίας και επιστημονικότητας, ακολουθώντας τις εξελίξεις τόσο στην οργανωτική δομή, όσο και στις επιστημονικές δράσεις».
«Η πρόταση της ΔΗ.ΠA.Μ. αφορά στη διαμόρφωση ενός κοινού και σύγχρονου προγράμματος δράσης, ώστε να ενισχυθεί η ενότητα, η συλλογικότητα και το κύρος του Τ.Ε.Ε. με στοχευμένες προτάσεις, σε όλους τους τομείς της αειφόρου ανάπτυξης και της καινοτομίας με σύγχρονη υψηλή τεχνογνωσία, με την αξιοποίηση των Νέων Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και συναφή αλλαγή του Θεσμικού Πλαισίου του Τ.Ε.Ε. που θα επιτρέψει την απασχόληση των Μηχανικών σε όλα τα μέτωπα της ανάπτυξης»
«Η δική μας αναπτυξιακή στρατηγική πέρα από αυτονόητα οριζόντια μέτρα ελάφρυνσης της βαριάς κληρονομιάς των μνημονίων (όπως η μείωση των ασφαλιστικών βαρών των αυτοπασχολούμενων, η μείωση της φορολογίας για κεφάλαια που επανεπενδύονται σε παραγωγικό εξοπλισμό κλπ.), περιλαμβάνει πολλά στοχευμένα μέτρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους μηχανικούς όπως:
- Στοχευμένα κίνητρα για επενδύσεις στη βιομηχανία και τη μεταποίηση και την ενσωμάτωση των αποτελεσμάτων της έρευνας (π.χ. προγράμματα ΕΣΠΑ, νέος Αναπτυξιακός Νόμος κλπ.).
- Κίνητρα για πράσινες επενδύσεις σε ΑΠΕ, Ενεργειακές Κοινότητες, «Φιλόδημος» για έργα ύδρευσης – αποχέτευσης Δήμων κλπ.).
- Την ολοκλήρωση ενεργειακών διαδρόμων και δικτύων συνδυασμένων μεταφορών.
Ο ρόλος του ΤΕΕ και των μηχανικών στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την ανάκαμψη της χώρας είναι προφανώς περισσότερο κρίσιμος παρά ποτέ.»